1+1=3

Esmerime...

(1+1=3)

Sen her defasında gidiyorsun nasılsa
Bu defa da gidersin yalnızlığı bırakarak bana…

Kerpiç evlerin şairlerinin gözyaşları sularken toprağı
Ağlamak bu yalancı ışıkların esrar kokan sokaklarında
Tanıdık bir yüz bulsam sana benzetirim
Sana baksam hep tanıdık yüzler gibisin
Her şeye biraz alışıyor insan
İnsan her şeyde birer hiçlik tomurcuğu

Kelimelerimi çaldırdım
Gözlerinde susarken yine
Bu defada gidiyorsun
En güzel mevsimler çiçeksiz geçiyor
Üşüyorum bütün şehir titriyor

Martılar mehtabın şerrinden korkarken
Bir yarasanın çığlığı nefesimi alıyor
Uyanıyorum ‘sen yoksun’
Bir şeyler hep böyle eksik kalıyor…

MEMET KEMAL…
27,12,09