Artık siluetin uzaklaşıyor gecenin karanlığında
Gittikçe dara düşen vakitlerim şimdi daha da darda
Yollanmamış mektuplar var tozlu raflarımda
Yine de bir veda
Yine beni buldu elveda
Sen gelirken
Bütün kapıları açtım ben
Ardından sürgülensin diye bekçiler bıraktım
Sen hep geciktin
Ben hep baka kaldım
Hüzün kışın gövdesine yaslanırken
Bir denizin isyanında
Hapislere daldım
Zoruma gidiyor
Yediremiyorum şairliğime
Ama ağladım…
Memet KEMAL
31.12.09
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder